تأثیر تمرینات تناوبی پرشدت (HIIT) بر سطوح اینترلوکین 13 و مقاومت به انسولین نوجوانان دختر و پسر دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی

هدف: اینترلوکین 13سایتوکاینی است که در طول پاسخ‌های ایمنی نوع 2 تولید می‌شوند و به‌عنوان یک عامل التهابی در اختلال نقص توجه/ بیش فعالی افزایش می‌یابد. هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) بر سطوح اینترلوکین13 و شاخص مقاومت به انسولین در نوجوان مبتلا به اختلال عدم توجه/بیش فعالی (ADHD) بود. روش‌شناسی: در این پژوهش نیمه تجربی، تعداد 30 پسر (میانگین سنی3/5±7/12 سال؛ شاخص توده بدنی2/3±7/25) و 30 دختر نوجوان (میانگین سنی4/5±6/12 سال؛ شاخص توده بدنی8/2±3/26) مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه به‌صورت تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی پرشدت و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین تناوبی پرشدت به مدت 6 هفته و سه جلسه در هفته پروتکل HII را اجرا کردند. هر جلسه شامل چهار تا شش تکرار دویدن با حداکثر سرعت در یک ناحیه 20 متری با 30-20 ثانیه استراحت بین تکرارها بود. در ابتدا و پایان هفته ششم، شاخص‌های آنتروپومتریکی، سطح اینترلوکین13 سرم و شاخص مقاومت به انسولین مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها با آزمون کوواریانس با استفاده از نرم‌افزار SPSS16 در سطح معناداری ٠٥/٠ p< تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌های تحلیل آماری نشان داد که اجرای تمرین تناوبی پرشدت، شاخص‌های آنتروپومتریکی، سطوح اینترلوکین13 سرم و شاخص مقاومت به انسولین را به‌طور معناداری در گروه‌های تجربی کاهش داد (05/0p